Sivas Numune Hastanesi’nde Çocuk Gelişimci ve Aile Danışmanı olarak misyon yapan Yıldız Karakaya Güneştepe, eğitim hayatına yeni başlayan çocukların okula uyumlarının artırılması için tavsiyelerde bulundu.
Anaokulu tecrübesi yaşamamış çocukların ilkokula ahenginin sıkıntı olduğunu tabir eden Karakaya Güneştepe, “Hayatın birinci altı yılını kapsayan okul öncesi periyotta çocuk; toplumsal, duygusal, zihinsel, fizikî pek çok beceriyi öğrenme ve topluma ahenk sağlama süreci içerisindedir. İlkokul devriyle birlikte çocuğun birinci altı yılda geliştirmiş olduğu hazır bulunuşluk onun okul sürecine ahengini da etkileyecektir.Sağlıklı toplumsal münasebetler geliştirmemiş, anaokulu tecrübesini yaşamamış, ebeveyn ilgisinden yoksun kalmış, fiziksel_ ruhsal muhtaçlıkları karşılanmamış çocukların ilkokula ahenkleri da epeyce sıkıntı olmaktadır. Bu yüzden ailelerin bilhassa 0-6 yaş devrine bilhassa ehemmiyet vermeleri gerekiyor” dedi.
Bu yıl ilkokula başlayan çocuklar için ahenk sürecinde ailelerin yapması gerekenleri sıralayan Çocuk Gelişimci ve Aile Danışmanı Yıldız Karakaya Güneştepe, şunları vurguladı;
“Öncelikle anne ve babalar kendilerinin de bir ahenk süreci içerisinde olduklarını ve ebeveyn telaşının çocuğu da endişelendirdiğini unutmamalıdırlar. Ebeveynler sosyal-duygusal, lisan gelişimi ve öğrenme açısından çocuklarının ilkokula hazır olup olmadığının tahlilini yapabilmeli, okula başlamadan evvel mevcut maharet eksikliklerini gidermeye çalışmalıdırlar.
Ebeveynlerinden sağlıklı ayrışamayan çocuklar ahenk konusunda epey zorlandıklarından okul öncesi periyotta özellikle ikili arkadaşlık kurmalarına ve müdahale etmeden arkadaşlarıyla ilgi geliştirmelerine müsaade edilmelidir.
Ebeveynlerin çocuğun okula gitmesi konusunda net ve kararlı olması bunu asla mükafata ya da cezaya çevirmemeleri çok kıymetlidir. Unutulmamalıdır ki okula her gidişinde bir armağan isteyen çocuk, okula ahenk sağlama uğraşında değil; ikram alma gayretindedir.
Okula başlayan çocukların korku duyması epeyce olağandır. Bu türlü vakitlerde ebeveynler tıpkı korkuyu okula başladıklarında kendilerinin de yaşadıklarını fakat sonra öğretmenlerini ve arkadaşlarını vakitle çok sevdiklerinden bahsederek kaygılanmalarının olağan olduğunu anlatmaları gerekir.
Mümkünse çocukların okul günü gelmeden; okulu, sınıfları, wc, kantin üzere alanları evvelden ebeveynleriyle gezmeleri ahenk süreci açısından değerlidir.
Eğer çocuk okula başladıktan sonra bir ay boyunca daima tasa yaşıyor, okula gitmek istemiyorsa bir uzmandan yardım almakta yarar vardır.
Çocuğu okula göndermekle ya da okul çıkışı çocuğu okulda bırakmayla ilgili tehditler çocuğun okulu bir ceza aracı üzere görmesine neden olacaktır.
Çocuk okula bırakıldığında uzun müddetli duygusal içerikli vedalardan kaçınılmalı, çocuk okuldan gelir gelmez (özellikle korkulu çocuklarda) ona ‘‘okul nasıldı?’’ üzere sorular sorulmamalıdır. Okuldan dönen çocukla en hoş etkileşim yolu ona sıkı sıkıya sarılmak ve rutin hayata devam etmektir. Daima okulla ilgili soru soran ebeveynin telaşı ister istemez çocuğa da yansıyacağından okul saatleri dışında çocuk sormadığı müddetçe okuldan bahsetmemek en hakikat olandır.
Son olarak; yeni eğitim devrinin heyecanını yaşarken, çocuğun var olan öteki muhtaçlıklarını da örneğin, oyun, cümbüş, toplumsal ömür üzere en temel gereksinimlerini unutmamakta yarar var.”
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
